Fäärmaa

Fäärmaa Fäärmaa, nimm dich in Acht
Dräi Musikante schpiled hüt znacht
A de Giige en Wilde
A de Flööte en Milde
Am Bass schtoot en Schtille
Under dim Tach

Oobed wirds wie jede Tag
Was de Tag no bringe mag
De Fluss flüüsst trääg em Weschte zue
Er wott scho hei is Fäärmaahuus
Do chömeds juscht zum Wääldli us
Drei Gselle won er übersetze mue

Si müend no wiit, verzelleds im
Bis id Schtadt, das sig nid schlimm
Si schpiled z Hochzig uf für Loo und Broot
Wos äntlich übere gruederet sind
Wääit nopmänt ganz en andere Wind
Käin Rappe händs debii für d Faart im Boot

De Fäärmaa macht e bööses Gsicht
Er fluecht – da isch en schlächte Pricht
So öppis gseet er hüt zum ersche Mol
Si büüted im es Huuskonzärt
Das sig die Faart doch sicher wärt
De Fäärmaa bindt sis Schiffli an en Pfool

Si lauffed etz zum Fäärmaahuus
Döt luegt e Frau zum Fänschter uus
Und sibe Chind vo zwäi bis sibezäh
Si gseend die Schaar mit Inschtrumänt
Da hät me uf em Land nid kännt
Das wird hüt znacht es luschtigs Triibe gää

Si schtimmed iri Inschtrumänt
Si leged loos, potz sackermänt
Si schpiled guet und trinked vil zvil Wii
Au z Ässe häts etz uf em Tisch
Fleisch und Wurscht und pachne Fisch
Und alli sind i beschter Luune gsii

Derwile isch es tüüffi Nacht
Lueg emol die Schtäärnepracht
Und uf de Wise liit de erschti Tau
S Füür isch uus und d Chind im Bett
Und etz wird klaar, was jede wett
De Giiger hät es Aug uf Fäärmaas Frau

Da hät würklich jede gsee
Da chönt am Änd no Lämpe gee
Mit därig Gäscht bisch würkli übel draa
Im Fäärmaa wird da langsam z bunt
Er waartet bis de Morge chunt
Und er die Bandi useschmäisse cha

De Ufbruch isch dänn zügig choo
Si händ nid mol me Zmorge gnoo
Und wagglig gönd die Dräi zur Schtube uus
D Tochter wär gäärn mit i d Schtadt
Si hät da öödi Läbe satt
De Fluss, de Waald, das aalti Huus

Morge wirds wie jede Tag
Was de Tag no bringe mag
De Fluss flüüsst trääg em Weschte zue
Äs rägnet jetz – s isch chaalt und grau
De Fäärmaa wäiss es no genau
De Traum vo däre Nacht loot im käi Rue

© Christoph Bürgin, pomeranzenmusik.ch